|
O tym autorze nie wiemy zbyt wiele.
Karol Kurpiński wspomina o nim w artykule „O tańcu
polskim, czyli tak przezwanym polonezie” opublikowanym w
Tygodniku Muzycznym nr 11 w 1820 roku. Podaje, że był on
autorem „Poloneza Kościuszkowskiego”. Określa go jako
kompozytowa i pianistę, który „w Lubelskiem wsławił się
polonezami”. Za nim tak to podaje Igor Bełza w swej książce
„Michał Kleofas Ogiński”.
Ponadto
istnieje zapis Michała Kleofasa Ogińskiego w jego
„Listach o muzyce”, gdzie stwierdza on, że wydano w Paryżu
jako jego trzy polonezy, z których jeden był nie jego
autorstwa. Dokładnie mówi tak:
Natomiast trzeciego poloneza nie mogę
sobie przypisać i gniewałoby mnie, gdybym był jego
autorem. Ma on jednak pewną zaletę szczególną, oto znano
go powszechnie pod nazwą: „ulubiony polonez Kościuszki”.
Nie wiem, kto jest jego twórcą, jest to jednak utwór
jedynie do tańca i w niczym nie przypomina wszystkich moich
polonezów.
W przekładzie
zbiorowym PWM. Stamtąd dowiadujemy się także, że
Barcicki miał inicjały A. J. Jest jeszcze praca H.
Dorabialskiej „Polonez przed Chopinem”, wydana w
Warszawie w 1938 roku, ale niżej podpisany nie dotarł do
tego tekstu. Jest jednak w posiadaniu wydania tego poloneza
w drukarni Jana Czokołowa w Kijowie na pewno nie wcześniej
niż w 1917 roku, wydanej nakładem Leona Idzikowskiego.
Podano tam jedynie autorstwo niejakiego B. Głowackiego.
Jednakże zapewne chodzi tu o autora samego układu
fortepianowego.
Co nie wyjaśnia
jednak niczego więcej, co by dotyczyło samego Barcickiego.
Andrzej
Marek Hendzel
|
