Wydawnictwo powstało w celu promocji twórczości własnej autora oraz nieznanych bądź zapomnianych autorów, być może także współczesnych. Póki co, wydaje sukcesywnie niektóre utwory tegoż Andrzeja Marka Hendzla, który podpisał się pod niniejszym tekstem. Cała odpowiedzialność za słowo i czyny oraz całe odium związane z krytyką spada więc na głowę jego właśnie i nikogo innego.

W Polsce ruch wydawniczy przypomina ruch zepsutego parowozu, który od lat już stoi na bocznicy zarośnięty do podłogi chwastami. A wydawnictwa muzyczne, zajmujące się wydawaniem materiału nutowego są w stanie wraków, leżących na dnie morskim od kilku pokoleń. Być może jest to płytkie morze, jak Bałtyk, ale że w Bałtyku woda jest nieprzejrzysta i zimna, to sytuacji życia wydawniczego w tej dziedzinie w niczym nie poprawia, a wręcz na odwrót.

Stąd autor posunął się do urośnięcia w pychę, aby wydawać swoje rzeczy a nie czekać na łaskę jakiegoś niedouczonego pana redaktora, recenzenta albo jeszcze innej ekscelencji.

Kłaniając wszystkim odbiorcom w pas, a co mu tam, nawet w stylu bardziej niż barokowym, omiatając ziemię pod nogami słuchacza, autor życzy wszystkim miłego odbioru muzyki. Bo muzyka nie po to powstała, żeby miał z niej radość fachowiec od siedmiu boleści, ale żeby koiła ból duszy i serca u słuchacza i czytającego nuty. Albo po prostu, by sprawiać radość.

Andrzej Marek Hendzel